برای پرهام

پرهام عزیز :

با آمدن تو بهترین لحظات وارد کلبه خوشبختیمان شد

تو را از خدایی خواستیم که به رحمت بیکرانش ایمان داریم

پس برایمان بمان و بدان تا بی نهایت عاشقانه دوستت

داریم.

                                                             دوستدار تو و آرزوهای تو

                                                               مامانی و بابایی

فرشته ی کوچک من؛

امروز چهلمین روزی است که به محفل گرممان قدم گذاشته ای...

40 روز است که صدای بال زدن فرشتگان را در خانه می شنوم که برای مراقبت از تو به زمین آمده اند.

امروز از یکتایی هایت می نویسم تا وقتی که می گویم پسرم بی همتاست، بدانند بی ربط نمی گویم!!!!

پسر بی همتای من؛

کودکانه هایت را با تمام وجود سراسر عشقم می ستایم و لذت کودکی هایت را در دفترچه ی خاطرات ذهنم به یادگار نگه می دارم تا هیچ گاه بی آلایشی بچگی هایت را از خاطر نبرم...

صدای نفس هایت را در خواب شماره می کنم تا در دفترچه ی خاطرات ذهنم همه را حک کنم.نباید چیزی از قلم بیفتد!!!

لبخندهایت زیباترین تصویری است که در این دنیای پوشالی یافته ام...یادم باشد همه را به خاطر بسپارم...

آوای دلنشین زندگی ام؛

یکه و تنها مسیری بزرگ را در قلبم پیموده ای،تا تنها سرنشین بی رقیب خانه دلم باشی و جایت را از دیگران جدا کرده ای تا با غرور به همه ی آنهایی که نمی دانند نشان دهی که شیر مادر جایگزین دارد اما مهر مادر جایگزین ندارد...

برام هیچ حسی شبیه تو نیست تو پایان هر جستجوی منی

تماشای تو عین آرامشه تو زیباترین آرزوی منی

برام هیچ حسی شبیه تو نیست کنار تو درگیر آرامشم

همین از تمام جهان کافیه همین که کنارت نفس میکشم.

کودکم ! درست لحظه ایی که محکم تو را در آغوش میفشارم و تو از گوشه چشمانت مرا میپایی همه ی حس وابستگی ات را میفهمم.

برای هر گریه ات تعبیری است...

عسلکم!گریه نکن رزق و روزی ات در جام واژگونی در تن من تعبیه شده و تو گرسنه نخواهی ماند.....

شیرینکم!بیقرار مشو آغوشم صمیمانه ترین پناه توست...

اصلا به ما چه که دنیا جای امنی نیست!به ما چه که روزگار چه بازیهایی دارد! اصلا تو را چه به دنیای آدم بزرگا...آدمهای همیشه مشغول....آدمهای همیشه خسته ! آدمهای عبوس و بی حوصله اصلا تو را چه به اینهمه آدمهای بی لبخند...

تو بخند بی صدا یا با قهقهه...توی بیداری یا توی خوابی عمیق...تو بخند...

برایت آرزوها داریم........